مواد مخدر چه تاثیراتی بر بدن انسان دارد؟

 اثرات فیزیولوژیکی مواد مخدر

مواد مخدر(به عنوان مثال، مورفین، کدئین و تباین) اثرات اصلی خود را بر روی مغز و نخاع اعمال می کنند. عمل اصلی آنها تسکین یا سرکوب درد است. داروها همچنین اضطراب را کاهش می دهند. القای آرامش، خواب آلودگی و آرامبخشی؛ و ممکن است حالت سرخوشی یا دیگر خلق و خوی تقویت شده ایجاد کند. مواد افیونی اثرات فیزیولوژیکی مهمی نیز دارند: تنفس و ضربان قلب را کند می کنند، رفلکس سرفه را سرکوب می کنند و ماهیچه های صاف دستگاه گوارش را شل می کنند. مواد افیونی مواد مخدر اعتیاد آور هستند. آنها یک وابستگی فیزیکی و علائم ترک ایجاد می کنند که فقط با استفاده مداوم از دارو قابل کاهش است. با مصرف مزمن، بدن نسبت به مواد افیونی تحمل می کند، به طوری که برای دستیابی به همان اثر، به دوزهای بیشتری نیاز است. مواد افیونی بالاتر - هروئین و مورفین - بیشتر از تریاک یا کدئین اعتیاد آور هستند. مواد افیونی به دلیل تسکین درد، ایجاد بی‌حسی و خواب و ایجاد اعتیاد به عنوان مواد مخدر طبقه‌بندی می‌شوند. مصرف همیشگی تریاک باعث زوال جسمی و روحی می شود و عمر را کوتاه می کند. مصرف بیش از حد حاد تریاک باعث تضعیف تنفسی می شود که می تواند کشنده باشد.

تریاک برای قرن ها مسکن اصلی شناخته شده در پزشکی بود و به اشکال مختلف و با نام های مختلف استفاده می شد. به عنوان مثال، لودانوم یک تنتور الکلی (محلول رقیق) از تریاک بود که در طب اروپایی به عنوان مسکن و آرام بخش استفاده می شد. پزشکان برای درمان اسهال از طریق شل کردن دستگاه گوارش به پارگوریک، محلول کافوردار تریاک، اعتماد کردند. اثرات مخدر تریاک عمدتاً به مرفین نسبت داده می شود که برای اولین بار در سال 1804 جدا شد. در سال 1898 کشف شد که درمان مورفین با انیدرید استیک هروئین به دست می دهد که هم از نظر خواص ضد درد چهار تا هشت برابر قوی تر از مورفین است. پتانسیل اعتیادآور آن سایر آلکالوئیدهای موجود در تریاک بسیار ضعیف تر هستند. برای مثال کدئین تنها یک ششم مورفین قوی است و عمدتاً برای تسکین سرفه استفاده می شود. از اواخر دهه 1930، داروهای مصنوعی مختلفی ساخته شده است که دارای خواص ضد درد مرفین و هروئین هستند. این داروها که شامل مپریدین (Demerol)، متادون، لوورفونال و بسیاری دیگر هستند، به عنوان مواد افیونی مصنوعی شناخته می شوند. آنها تا حد زیادی جایگزین مورفین و هروئین در درمان دردهای شدید شده اند.

مواد افیونی تأثیر خود را بر مغز به دست می آورند زیرا ساختار آنها شباهت زیادی به مولکول های خاصی به نام اندورفین دارد که به طور طبیعی در بدن تولید می شود. اندورفین‌ها با اشغال مکان‌های گیرنده خاصی روی نورون‌های خاص (سلول‌های عصبی) که در انتقال تکانه‌های عصبی نقش دارند، درد را سرکوب می‌کنند و خلق و خو را تقویت می‌کنند. آلکالوئیدهای مواد افیونی می‌توانند همان مکان‌های گیرنده را اشغال کنند، در نتیجه اثرات اندورفین را در سرکوب انتقال تکانه‌های درد در سیستم عصبی تقلید می‌کنند.

تاریخچه تریاک

خشخاش بومی ترکیه فعلی بود. فهرست‌های گیاهی آشوری باستان و متون پزشکی هم به گیاه خشخاش و هم به تریاک اشاره دارد، و در قرن اول پس از میلاد، پزشک یونانی دیوسکوریدس، تریاک را در رساله‌اش De materia medica، که برای قرن‌ها متن پیشرو غربی در زمینه داروشناسی بود، توصیف کرد. رشد خشخاش برای محتوای تریاک به آرامی از بین النهرین و یونان به سمت شرق گسترش یافت. ظاهراً تریاک در زمان های قدیم در هند و چین ناشناخته بود و دانش خشخاش اولین بار در قرن هفتم به چین رسید. ابتدا تریاک را به صورت قرص مصرف می کردند یا به نوشیدنی اضافه می کردند. به نظر نمی رسد مصرف خوراکی تریاک خام به عنوان یک دارو باعث ایجاد اعتیادهای گسترده در جوامع باستانی آسیایی شده باشد.

یکی از مهم ترین نکاتی که باید در مورد ترک مواد مخدر توجه کرد این است که نباید اصلا بدون مشورت پزشک اقدام به ترک اعتیاد نمایید. بهتر است از مرکز تخصصی ترک اعتیاد مشاوره دریافت نمایید.